Dobry hodowca wie, jak ważne jest właściwe postępowanie ze szczenięciem od pierwszych chwil jego życia. Pod czujnym okiem matki szczenię zaczyna poznawać świat, a w przybliżeniu tego świata i uczynieniu go przyjaznym znaczna rola przypada hodowcy. Szczenię powinno wynieść z hodowli pewną rezerwę w stosunku do otoczenia, ale nie paniczny strach. Mały piesek bojący się wszystkiego i wszystkich będzie miał trudności w przystosowaniu się do warunków w nowym środowisku, co może zaważyć na całym jego przyszłym losie. Oczywiście, szczenięta w miocie nie mają jednolitych cech i niektóre z nich z natury mogą być bojaźliwe, ale nawet w tych przypadkach przez umiejętne postępowanie w pierwszych tygodniach ich życia można te cechy złagodzić.
Pani Zofia Mrzewińska, międzynarodowy sędzia kynologiczny prób pracy i charakteru podkreśla, jak ważna jest dla szczenięcia tzw wczesna stymulacja neurologiczna, polegająca na bardzo krótkim przytrzymaniu szczeniaczka w rękach w odpowiedniej pozycji, położeniu na chłodnej pieluszce, a następnie szybkim oddaniu matce. Hodowcy ważący codziennie szczeniaki, oglądający je i przytulający także stosują pewien rodzaj neurologicznej stmulacji. Błędem w wychowaniu szczeniaka jest brak socjalizacji z otoczeniem, co może w przyszłości powodować agresję ze strachu wobec nowo poznawanych ludzi i zwierząt. Od pierwszych chwil wkraczania szczenięcia w otaczający go świat istotne jest wyrabianie w nim poczucia, jakie zachowania są prawidłowe a jakie nie – pozwalanie pieskowi na wszystko może zaburzać jego współżycie z człowiekiem w przyszłości.
Dobra hodowla to nie tylko taka, w której szczenięta wywodzą się od rodziców o prawidłowej budowie, zdrowych i nie obarczonych schorzeniami genetycznymi, ale także taka, w której szczeniak od chwili przyjścia na świat jest traktowany jak członek ludzko-psiej sfory, dlatego tak ważne jest, aby hodowla nie była “fabryką psów”, lecz przyjaznym szczeniakom pierwszym domem rodzinnym, który dobrze przygotowuje je do szczęśliwego wyruszenia w świat.
Dodaj komentarz