IV. Uczenie cofania „na sucho”.
Zakładamy psu szory, ale bez pasków zaprzęgowych, które w tym ćwiczeniu będą przeszkadzały.
Budujemy sobie „rynienkę” szerokości psa + 40 cm i długości w zasadzie dowolnej, ale min. 4-5 m. Możemy wykorzystać z jednej strony scianę, a z drugiej postawić deski, a nawet kawałek prętu na podwyszeniu – wszystko zależy od naszej inwencji. Chodzi tylko o to, by uniemożliwić psu skręcenie w „rynience” i ucieczkę na boki.
Wprowadzamy psa do „rynienki”, a sami stajemy do niego twarzą, oczywiście, też w rynience.
Najpierw powoli cofamy się, zachęcając psa, by szedł do przodu w naszym kieunku. Cały czas musimy go nagradzać, chwalić i używać stosownej komendy (tak jak w ćw. II/2).
Kiedy misiek bez problemów będzie pokonywał tor do przodu, przystępujemy do najtrudniejszego, tj. do uczenia go cofania. Na początku wystarczy, żeby cofnoł się o kilka kroków. Po przejsciu powiedzy 10 kroków do przodu, zatrzymujemy się (pies też się przecież zatrzyma), wydajemy komendę „cofaj” i idziemy powoli naprzód, przez co pies będzie musiał się cofnąć (nie może nam zwiać z rynienki, dlatego musi ona być na tyle wąska i wysoka, by mu to uniemożliwić). Cały czas psa chwalimy i nagradzamy. Z czasem wydłużamy odcinek, podczas którego pies będzie się cofał. Jeśli w trakcie manewru pies siądzie, każemu mu wstać, używając odpowiedniej komendy i znowu zachęcamy go do cofania się.
Po opanowaniu cofania w rynience, możemy uczyć psa tego manewru w każdych warunkach, także w normalnych domowych sytuacjach (np. zamiast kazać mu wyjść z pod stołu do przodu każmy mu się wycofać, zamiast wyjść z kuchni porzodem każmy mu się wycofać itp.). Na szczęście, nowofundland jest duży i natura zmusza go do tego, by się nauczył tego ruchu. Ale ćwiczenie w rynience uczy go też wycofywania się na wprost co będzie mu potrzebne przy wykonywaniu tego manewru z wózkiem.
{wmv}cofanie{/wmv}
Dodaj komentarz